یا اینکه سوال را طوری دیگر مطرح کنیم که نابغه هنرهای رزمی چه کسی می تواند باشد؟ شواهد و مدارک موجود از همسر بروسلی،لیندالی و شاگردانش مانند تکی کیمورا ، تداونگ و یا دوست و شاگردش که استاد خودم نیز می باشد دان اینوسانتو نشان دهنده این است که بروسلی کسی بوده که بیشتر وقت زندگی خود را وقف تحقیقات ، آزمایشات و تمرین هنرهای رزمی بود و حتی یکی از شاگردانش که هنرپیشه معروفی هم بود می گفت که او حتی در داخل هواپیما یک تخته چوبی با خودش برای مشت زدن همراهش داشت و موقعی که در یک مبارزه ، آسیب می بیند روی تخت بیمارستان هم وقتش را صرف خواندن و نوشتن درباره هنرهای رزمی می کند.تکی کیمورا می گفت: او آنقدر روی آدمک چوبی کار می کرد که آدم هر موقع از کنار خانه اش رد می شد سر و صدای او را می شنید و ناگفته نماند به خصوص برای آنهایی که می گویند بروسلی وینگ چون را تا آخر یاد نگرفته بود او کسی بود که ست آدمک چوبی وینگ چون را 8 ست و 108 حرکت می باشد را به 10 ست رساند و حتی یک فرم 10 ستی دیگر آدمک چوبی را با دان اینوسانتو اختراع کرد که شاگردان ارشد او از تکنسین یک به بعد آن را یاد می گرفتند و بعضی ها می گویند چون بروسلی دبلیوسی و دبلیوتی را کامل یاد نگرفته بود و فقط فرم 6 و 7 آدمک چوبی را یاد گرفته بود ، مجبور شد سیستم های دیگر را وارد جیت کاندو کند تا که کم نیاورد و جیت کاندو همان دبلیوسی و دبلیوتی می باشد.

در صورتی که دبلیوسی و دبلیوتی فقط 1/26 سیستم جیت کاندو بوده و حتی دبلیوسی و دبلیوتی که بروسلی یاد گرفته بود فقط دبلیوسی و دبلیوتی آقای ایپمن نبود بلکه دبیلوسی و دبلیوتی قبل از ایپمن را هم یاد گرفته بود.

پایه اصلی جیت کاندو ، سیستم های با اسلحه ، یعنی چوب و شمشیر و چاقو یعنی سیستم های مبارزه ای فیلیپینی و نشست آنها و همانطور که واضح است از شمشیر بازی فلوره غربی گرفته شده و غیر از وینگ چون تکنیک هایی از 25 سبک دیگر هم در آن وجود دارد.

ایده بروسلی در مورد مبارزه این بود که مبارزه فقط با دست یا فقط با پا انجام نمی شود بلکه از فاصله دور شروع شده تا به زمین بکشد و ادامه پیدا کند که در آن زمان برای خودش یک انقلاب بود که بعد از 35 سال در مسابقات یو اف سی این ایده او ثابت شد.کسانی که فقط سیستم هایی را در یک فاصله کار می کردند مانند بوکس و یا تکواندو و یا کیک بوکس و دبلیوسی و دبلیوتی و یا جودو در همه مسابقات آزاد می باختند و به جایی نرسیدند و وجود مسابقات یو اف سی باعث شد که مبارزان همه فاصله ها را تمرین کنند تا بتوانند در یک رینگ طاقت بیاورند و تازه این هم هنوز مبارزه اصلی جیت کاندو نیست ، چرا که پایه اصلی جیت کاندو مبارزه با سلاح سرد است که وقتی سلاح از دست رفت بعد از آن باید با دست و پا و آرنج و زانو و دیگر تکنیک ها مبارزه و از خود دفاع کرد که البته که مبارزات را نمی شود بدون صدمات شدید در مسابقات انجام داد.

حالا می خواستم بپرسیم بروسلی با این همه تلاش روزانه و تمرین با اساتید مختلف و بهترین های زمان خود و برای رسیدن به هدفش حداقل روزی 6 الی 8 ساعت کار و تمرین می کرد و از نظر فکری سالیان سال از زمان خود جلوتر بود آیا او یک نابغه بود؟

به نظر من بروسلی یک نابغه نبود بلکه نابغه افرادی هستند که با تماشای چند سی دی و فیلم از اساتید مخلتف آنقدر ماهر می شوند که برای خود یک سیستم اختراع می کنند و بعضی ها نابغه تر هستند و با گذاشتن پیشوند و پسوند صاحب سبک می شوند و با گرفتن عکس با چشم بادامی خود را بزرگ می کنند.در ایران متاسفانه نابغه زیاد داریم و کسی هم کاری به کارشان ندارد چرا که از بروسلی نابغه تر هستند و با دیدن فیلم های بروسلی ، از بروسلی بالاتر رفته و مدعی جیت کاندو در ایران می باشند.بعضی ها هم در کشورهای دیگر سرگرم کار خود بوده اند و الان در ایران مدعی هستند و کسی هم از آنها سوال نمی کند جیت کاندو را کجا یاد گرفته اید و دانش شما راجع هنرهای رزمی چقدر می باشد که در مورد استاد بروسلی در مجلات مقاله های آنچنانی می نویسید ، خیلی ها هم با پوشیدن لباس زرد بروسلی ، یک بروسلی تمام عیار می شوند و بدون اینکه حتی یکی از تکنیک های جیت کاندو را بلد باشند و یا حتی یک استاد جیت کاندو را از نزدیک ندیده اند و فنون یک استاد را لمس نکرده اند بنابراین بروسلی یک نابغه نیست ، نابغه واقعی بعضی از این استادنماها هستند که از روی فیلم استاد جیت کاندو شده اند. 

بروسلی در آن زمان 1965 تا 1972 برای کلاس خصوصی است ساعتی 275 دلار از شاگردانش پول می گرفت  و همه با جان و دل آن را پرداخت می کردند چرا که قدر زحمات او را می داستند .

خود بنده برای یادگیری فقط چی سائو و کوبت کالی 40 هزار دلار خرج کردم.حالا شما قضاوت کنید بروس لی نابغه بود یا کسانی که در ایران مدعی جیت کاندو هستند .