مردم اغلب از من در مورد قوانین و رده بندی ها می پرسند.خوب اینها مباحث گسترده ای هستند که توضیح واضحی برایشان نمی توان یافت.در ابتدا می خواهم موضع خود را در مورد رده بندی ها برایتان مشخص کنم تا متوجه شوید که چگونه رده بندی ها رابطه مستقیم با قوانین دارد.
در حال حاضر در رشته هنرهای رزمی ترکیبی داشتن رده بندی قانونی بسیار سخت و غیر ممکن شده است.همه ورزش های اصلی دارای نوعی سیستم رده بندی هستند که تقریبا همگی قابل فهم و کاربردی هستند.اما داشتن درک کاملی از رده بندی در رشته ام ام ا بس دشوار است.یکی از موانع اصلی که در تعیین رده بندی ها با آن موجه هستیم همین قوانین موجود در ام ام ا هستند.چطور می توان دو رزمی کار که از 2 سازمان مجزا هستند و هر کدام قوانین متفاوتی،با هم مقایسه کرد؟ چنین کاری تقریبا غیر ممکن است و از آنجائیکه طریقه وزن کشی آنها متفاوت است حتی نمی توان کلاس های وزنی از آنان را به درستی تعیین کرد.مسئله این است که عامل های متغییر فراوانی موجود هستند.شما دن هندرسون را در چه رده وزنی قرار می دهید او دارای 2 کمربند می باشد و همچنین وزنی معادل 183 پوند دارد.آیا او در رده نیم سنگین جای می گیرد؟گومی را در چه رده ای قرار می دهید؟اینها سوالات دشواری هستند که به سختی بتوان به آنها پاسخ داد و تنها یک دلیل عمده وجود دارد و آن عدم انسجام در قوانین می باشد.
با وجود سازمان هایی با قوانین و وزن کشی های متفاوت و با وجودی که از نظر یک هنر رزمی،گرفتن زانوی حریف مجاز است ولی در ورزش دیگر اینگونه نیست،چطور می توان رزمی کاری را در رده بهتری نسبت به رزمی کاری دیگر قرار داد؟
تفاوتهایی را که در مورد ضربات سر و ضربات آرنج وجود دارد،چطور ارزیابی می شود؟ واقعا سازماندهی این همه قوانین متعدد و مختلف کار غیر ممکنی است.
به عقیده من به منظور اینکه ام ام ا هم مانند بسکتبال،بیس بال و یا فوتبال روندی کلی را پیش گیرد لازم است که قاونین منسجمی داشته باشد.تا به حال چند مرتبه برایتان اتفاق افتاده که مشغول تماشای مبارزه ای بوده اید که در آن گرفتن زانو خطا بوده است،ولی تماشاچیان فریاد می زندند و از مبارزان می خواستند که زانوی حریف را بگیرد؟ چنین مساله ای بارها اتفاق افتاده است.
بنابراین قوانین منسجم نه تنها برای خود این رشته مفید است بلکه برای رده بندی ها و قهرمانان این رشته هم مثمرثمر واقع خواهد شد.
تصویت چنین قوانینی کار بسیار برجسته ای است که شاید هیچگاه عملی نشود اما اگر عملی شود،اطمینان میدهم که این رشته را به سوی کمال سوق خواهم داد.
در زیر قوانینی را ذکر خواهم کرد که امیدوارم روزی به تصویب برسند.
راندهای منسجم : 3 راند 5 دقیقه ای برای مبارزات غیر رسمی که بدون عنوان قهرمانی هستند و 5 راند 5 دقیقه ای برای مبارزات دارای عنوان قهرمانی.
گرفتن آرنج ها ممنوع : این موضوع به ابزاری برای متوقف کردن حمله کننده تبدیل شده است که به راحتی به بردی بی ارزش دست پیدا می کنند.
زانو آزاد : مردم می گویند که چنین قوانینی وحشیانه است ولی من تنها یکبار را به خاطر می آورم که وحشیانه بودن آن را به چشم خود دیدم و آن زمانی بود که کلمن با گوئر مبارزه می کرد و دلیل آنها تنها این بود که دو رزمی کار تفاوت وزنی بالایی داشتند.به نظر من قانون زانو آزاد موجب می شود که مبارزه جنب و جوش بیشتری پیدا کند.چنانچه حریف بداند که قرار است حریفش زانوی او را بگیرد هرگز به طرز ایستاده و سرپا به کارش ادامه نمی دهد تا موقعیتی را برای حریفش مهیا کند که بتواند زانویش را بگیرد.بلکه طوری عمل می کند که هرگز در چنین موقعیت خطرناکی قرار نگیرد و حتی ممکن است تا آخر راند به طور نشسته به اتلاف وقت بپردازد.
سر زندن ممنوع : هر نوع سر زدخ فوتبالی یا کله کوبیدن ممنوع.این نوع حرکات هستند که وحشیانه محسوب می شوند.
وزن کشی منسجم :
مگس وزن : 50 کیلو گرم
خروس وزن : 60 کیلوگرم
پر وزن: 66 کیلو گرم
سبک وزن : 70 کیلو گرم
نیمه سبک وزن : 77 کیلو گرم
میان وزن: 84 کیلو گرم
نیمه سنگین وزن : 93 کیلو گرم
سنگین وزن : 120 کیلو گرم
فوق سنگین وزن : 120 کیلو گرم به بالا
و قوانینی دیگر : حرکاتی همچون کله کوبیدن ، انگشت در چشم حریف فرو بردن ، کشیدن مو ، گاز گرفتن و قلاب گیری (کشیدن لپ با انگشت) غیر مجاز هستند.چنگ زدن به کشاله ران ممنوع است و ضربه زذن به پشت سر،ستون قفرات و کلیه ها ممنوع است.ضربه زدن و چنگ زدن به ناحیه نای ممنوع است.استفاده نادرست از مفاصل کوچک ممنوع است .( کنترل 4 عدد یا بیشتر از انگشتان پا یا دست ضروری است) . به بیرون از رینگ هدایت کردن به عمده حریف غیر مجاز است و همچنین به بیرون از رینگ دویدن ممنوع است.از روی قصد گرفتن طناب های اطراف رینگ و یا نرده های 8 گوش هم غیرقانونی است.اگر روزی چنین قوانینی به تصویت برسد فکر می کنم قادر باشیم رده بندی های عادلانه و درستی از مبارزان ارائه دهیم
نویسنده جف شرداگ
