کاراته در واقع هنر رزمی است که به چندین سبک و یا مکتب تقسیم می گردد.در اروپا ، خصوصا فرانسه سبک های شوتوکان ، وادو ریو ، شیتوریو ، به همراه چندین سبک دیگر توانسته بخش اعظمی از آموزش کاراته را به خود اختصاص دهد.این در حالی است که اکنون در ژاپن بعنوان مهد کاراته ، سبک کیوکوشین کای ، نسبت به بقیه از اهمیت بیشتری برخوردار است.تفاوت این سبک با بقیه را صرفا می توان در زمینه های پیدایش،فرم و شکل آن به ویژه پرداختن به امور روحی و روانی و نیز تکنیک های آن جوجستجو کرد.
کاراته ی کیوکوشین کای توسط استاد کرده ای به وجود آمد که در ژاپن او را به نام ژاپنی ماسوتاتسو اویاما می شناسند.اویاما ، در کشورش زادگاهش کره ، چندین رشته رزمی محلی را یاد گرفته بود و هنگام نوجوانی وطنش را به مقصد توکیو ژاپن ترک کرد.آن زمان کره ، کشوری تحت الحمایه ژاپن بوده و بیشتر جوانان کرده ای سعی می کردند تا جهت بدست آوردن موقعیت های شغلی و تحصیلی ، بخت خود را در این کشور بیازمایند.آن گونه که از شواهد پیداست به نظر می رسد تاریخ پیدایش کاراته و این سبک ، در کشور آفتاب تابان بوده است.
در توکیو در آن زمان دست یافتن به چیزی چندان راحت و آسان نبود.اویاما ( که آن زمان هنوز به این نام خوانده نمی شد ) مجبور بود راهش را در کشوری انتخاب کند که شرایط زندگی مهاجران چندان مطلوب نبود.او که تمام جوانی خود را در خیابان های این شهر گذراند ، به خوبی دریافت که برای بدست آوردن حداقل ترین ها باید مبارزه کند.با چنین روحیه ای یادگیری هنرهای رزمی را ادامه داد.ابتدا با جودو و سپس در ادامه به هنرهای رزمی کودوکان روی آورد ، هنری که مرکز جهانی آن در این کشور قرار دارد.چندی بعد استاد افسانه ای ماساهیکو کیمورا یکی از جودو کاهای بسیار بزرگ ژاپن ، شروع به آموزش او کرد ، به طوری که اویاما رابطه ی خوب و نزدیکی با او داشت.
اویاما ، استاد جودو کیمورا
دهم ماه می سال 1978 ، اویاما ، بنیانگذار سبک کیوکوشین کاراته در یک کنفرانس خبری اظهار داشت : (( با زحمت بسیار توانستم وارد دانشگاه تاکوشوکو شوم ، چون استاد کیمورا آنجا تدریس می کرد.او برای من مانند خدای جودو بود.من با دیدن او احساس کردم که استاد میاموتو موساشی آن زمان است.خیلی دوست داشتم و سعی می کردم که خودم را از هر حیث شبیه او سازم.حتی پس از جنگ هم رابطه ام را با او حفظ کردم ، همیشه به خانه اش می رفتم و او نیز رفتار خوبی با من داشت.خیلی چیزها از او یاد گرفتم )).
با اینکه جودو بخشی از زندگی و آموخته های اویاما را تشکیل می داد ، ولی او همچنان شیفته کاراته بود . سال 1938 اویاما شروع به یادگیری کاراته سبک شوتوکان کرد.استادان او در این رشته ، استاد فوناکوشی پدر و پسر بودند.او پیش تر در کره کمپو را فرا گرفته بود ، کاراته ی فوناکوشی را بسیار سخت گیرانه و مقرراتی اما از دید خودش بسیار تک بعدی و فاقد کارایی و اثر بخشی دانست.کمتر از دو سال بعد جهت یادگیری سبک گوجوریو ، نزد استاد سونی شو رهسپار گردید.به اعتقاد استاد اویاما ، سبک گوجوریو خیلی تحت تاثیر هنرهای رزمی جنوب چین بوده و به این خاطر غنی تر نسبت به شوتوکان می باشد.استفاده از ضربات دورانی و چرخشی در آن ، این سبک را خیلی نزدیکتر به کمپویی می دانست که قبلا یاد گرفته بود.او تنها معایب این سبک را کارایی کم آن در مبارزات تن به تن ، شیوه تنفس و خصوصا تقویت عضلات دانست.
تجربه مبارزه
سال 1947 اویاما در یک رقابت کاراته شرکت کرد که از قوانین و قواعد خاصی بهره مند نبود.اما با این حال به پیروزی رسید.سال 1948 زمانی که 25 ساله بود ، اویاما دریافت که زمان آموزش او نزد اساتیدش به پایان رسیده و همواره این آرزو را در سر می پروراند که زمانی سبک و مکتب خاص خود را در کاراته پایه گذاری کند.اما واقعا هنوز خیلی زود بود.او آن زمان یک چیز اساسی و مهم کم داشت ، تجربه حضور در رقابت ها خصوصا در سطح جهانی.واقعا کجا می توانست این تجربه را بدست آورد؟ در ژاپن آن زمان رقابتهای کاراته در سطح خیلی کمی برگزار می شد.خصوصا اینکه قوانین و قواعد حاکم بر این مسابقات بدون تماس ضربه بود.برایش خیلی دست و پا گیر می نمود.قوانینی که هرگز به اویاما اجازه کار ، آنگونه که اویاما انتظار داشت نمی داد.
اویاما در ادامه جهت انجام بهتر مدیتیشن و تمرینات ، خصوصا جهت فرار و رهایی از بی بند و باری حاکم بر شهر ، راهی کوهستان شده و انزوا را پیش گرفت.این زندگی دور از جمع برایش 18 ماه طول کشید ، بهترین موقعیت بود تا شیوه های تمرینی و تکنیکی سبک خود را به خوبی ترسیم کند.ضمن اینکه طی این مدت به خوبی توانست برنامه های آتی و پیش روی خود را طرح ریزی کند.در ادامه او توانست سفرهای موفقیت آمیزی به اقصی نقاط دنیا داشته باشد که در جریان این سفرها مسابقات و مبارزات بسیاری را با مبارزان رشته های مختلفس چون بوکس انگلیسی ، کشتی ، بوکس تایلندی و ... انجام دهد.جالب اینکه او آن زمان با دست خالی به مبارزه با گاوهای نر مبادرت می کرد.به هر حال این نیز تجربه ای منحصر به فرد بود که به او کمک زیادی کرد تا در سال 1950 سبک خاص خود را بنیان گذاشته و نسبت به آموزش آن در شهر توکیو ، اقدام کند.
سبک مبارزه اویاما ایتدا اویاما ریو ( مکتب اویاما ) نام داشت که در سال 1957 به کیوکوشین کاراته تغییر نام داد.اما از آنجا که استاد اویاما انجمنی را تحت عنوان کیوکوشین کای ایجاد کرد ، سبک ابداعی او به کیوکوشین کاراته یا کیوکوشین کای خوانده می شد.این نام از سه عبارت کیوکو+شین+کای تشکیل شده ، از آن پس در قسمت بالا ، سمت چپ لباس رزمی این سبک با نخ آبی رنگ گلدوزی شد.
دوجوی سرباز اویاما
اویاما نخستین تعلیمات خود را در خرابه ای متروکه در توکیو انجام می داد.او برای این نخستین باشگاهش نام شاعرانه دوجوی آسمان باز را انتخاب کرده بود.آن زمان سال 1953 بود.زمانی که یک شاگرد جوان به نام تاداشی ناکامورا برای نخستین بار استاد را ملاقات کرد . تاداشی بعدها به عنوان یکی از کارشناسان کاراته در سطح جهان مبدل می شود .
ناکامورا در این زمینه می گوید :( هنگامیکه برای نخستین بار نزدیک دوجوی استاد اویاما می شدم ، ناگهان مردی را دیدم که از آنجا خارج شده و با عجله به سمت تشت بزرگی از آب می رفت . عرق از سر و رو بدنش سرازیز شده بود.او شروع به ریختن آب روی خودش کرد.او از عضلات بزرگ و در هم پیچیده ای برخوردار بود.آن زمان دریافتم که کاراته واقعا هنر شگفت انگیزی است.آن مرد کسی نبود جز استاد اویاما.او واقعا نیروی باور نکردنی داشت) . باید گفت که استاد اویاما علاوه بر داشتن قابلیتهای فیزیکی و روحی استثنائی، جهت توسعه سبک کیوکوشین از شرایط خاص تاریخی آن زمان ژاپن نیز بهره گرفت.در حقیقت آن زمان دوران پس از جنگ ژاپن بود.دوره ای که خصوصا جوانان در جستجوی بهترین شیوه جهت بازسازی و خودسازی خودشان بودند و اویاما برای آنها ، بهترین الگو و سرمشق جهت تقلید به حساب می آمد.
سامورایی عصر جدید
اویاما خیلی زود ، از خود تصویری به عنوان یک سامورایی عصر جدید بوجود آرود.او که یک کره ای الاصل بود و در جوانی آرزو داشت تا خلبان هواپیماهای شکاری گردد و زندگی اش را فدای وطنش نماید به یکی از استادان خوب و بنام کاراته مبدل شد.او دیگر کاراته استاد فوناکاشی را قبول نداشت و آن را نوعی رقص و یا ژیمناستیک قلمداد می کرد.اواخر سالهای 1950 ، اویاما دوجوی جدیدی را تاسیس کرد ، دوجویی بسیار بزرگتر و البته مجهزتر نسبت به قبلی.این دوجو دقیقا پشت دانشگاه ریکیو در منطقه ایکه بوکورو واقع شده بود.او نام آن را اویاما دوجو نامید.این دوجو نقش بسزایی را در فراگیر کردن هر چه بیشتر سبک مبارزه ای او داشت.در دوجوی اویاما ، رقابتهای کاراته با ضربات واقعی تر برگزار می گردید.طبق قوانین آن اصابت ضربات کف دست به صورت ، گرفتن و پرتاب حریف و یا وارد کردن ضربه در حالت خاک مجاز شمرده می شد.مبارزین نیز قبل از مبارزه به دور مشتهایشان همانند دستکش های بوکس فعلی ، حوله می پیچیدند ! بروز جراحت نیز در حین تمرین و وفور اتفاق می افتاد ، اما این بهایی بود که باید جهت یادگیری بهتر پرداخت می شد.به تدریج قواعد و قوانین بعدی نیز طراحی شد که اکنون اساس و قواعد فعلی کاراته کیوکوشین را تشکیل می دهد.
سال 1963 استاد اویاما فدراسیون خاص خود را ایجاد کرد.همان سال سومین و آخرین دوجوی او نیز تاسیس شد که تحت عنوان هونبو دوجو مشهور بود.در این دوجوی تاریخی بود که استاد اویاما 30 سال متمادی به آموزش پرداخت ، یعنی تا سال وفاتش 1994 ، امروز دیگر این دوجو تعطیل شده و به جای آن در همان محله ، دوجوی دیگری توسط شوکی ماتسویی جانشین استاد اویاما راه اندازی شده است.
تخریب مقاومت حریف
هنگام راه اندازی فدراسیون باید گفت که سبک کیوکوشین به اوج بختگی و تکامل خود رسیده بود.در حالی که سایر سبک های کاراته روی کاتاها تاکید داشتند استاد اویاما معتقد بود : ( اساس و ماهیت کاراته در مبارزه خلاصه می شود ) . در این سبک اعمال تفاوت در شیوه جایگیری و وضعیت قرار گرفتن مبارز و نیز در وضعیت روحی و روانی و همچنین فلسفه مبارزه نسبت به سایر سبک ها و چشم می خورد.از نقطه نظر تکنیکی هم ، کاراته استاد اویاما بیشتر بر روی ضربات چرخشی و دورانی همراه بلوکه کردن حریف و وارد کردن ضربات عمقی ، استوار است.در این سبک سعی می شود تا مقاومت حریف در هم خورده زده و ضربات با هدف بیشتری بر حریف وارد می گردند.از ویژگی های مهم سبک کیوکوشین واقعی بودن بیشتر ضربات است که شاید این خصوصیت برگرفته از قرابت و نزدیکی این سبک با هنرهای رزمی نظیر بوکس تای و کیک بوکسینگ باشد.بی شک این ویژگی بر اثر بخشی و کارایی این سبک در دنیای هنرها و ورزش های رزمی افزوده است.
از آلن ستروک و جمعه بالخدجا
کیوکوشین در فرانسه
آلن ستروک و ژاک لوگره را باید پدران و نمایندگان سبک کیوکوشین کای در فرانسه دانست.آنها توانسته اند تا امروز 3000 نفر را در این کشور آموزش دهند.تاریخ این سبک در فرانسه از 1968 آغاز می گردد. آلن ستروک همیشه علاقه خاصی به هنر مبارزه داشت.سال 1968 بهترین موقعیت برای او بوجود آمد تا در یک استاژ آموزشی شرکت کند که استاد اویاما شخصا این استاژ آموزشی را اداره می کرد.در واقع استاد اویاما این استاژ آموزشی را بصورت سالانه در کشورهای فرانسه و هلند برگزار می نمود.آلن ستروک به همراه ژاک لوگره همواره در این کلاس ها شرکت کرده و روابط خوبی با استاد برقرار کردند.آلن ستروک چندی بعد از سوسای اویاما بعنوان مسئول و نماینده این سبک در فرانسه برگزیده شد.او حتی سال 1972 توانست قهرمانی تیمی فرانسه را در مسابقات جهانی کوبرتین بدست آورد.ژاک لوگره نیز کاراته کیوکوشین را در سوئیس ادامه داده و بعنوان تنها فرانسوی و کسی که یک سال در دوجوی هونبوی استاد اویاما زندگی کرده و حتی شاگرد ارشد او،نامش را جاودانه ساخت.
هنگامیکه به فرانسه بازگشت او نیز از سوی استاد اویاما بعنوان نماینده این سبک در فرانسه منصوب گردید و بلافاصله باشگاه خود را زیر عنوان آ سی بی بی پایه گذاری کرد.او را نیز همچون ستروک ، از بنیانگذاران کیوکوشین فرانسه نامید.آلن ستروک نیز در سال 1990 سبک خاص خود را به نام کیوکوشین جوتسو اسکریما پایه گذاری کرده و به تدریج از کیوکوشین کای فاصله گرفت.این مسئله بر اعتبار بیشتر ژاک افزود .
شوکی ماتسویی جانشین اویاما
ماتسویی را نمی توان به سایر مبارزان تشبیه کرد. او پانزدهم ژانویه سال 1963 در یک خانواده کره ای متولد شد.ماتسویی بعدها بعنوان دومین استاد بزرگ سبک کیوکوشین کای و مدیر فدراسیون کیوکوشین منصوب شد.اندی بعد یعنی در سال 1994 با مرگ استاد اویاما وظیفه ی ماتسویی سنگین تر و مهم تر گردید.خصوصا او در سال 1987 با رفتن روی تاتامی در سالن بودوکان شهر توکیو و کسب مقام قهرمانی ، به اهمیت کار و مسئولیتش بیشتر پی برد.او در سال 1985 نیز قهرمان ژاپن شده بود و در حالیکه آن هنگام بعنوان مدیر آموزشی هنبو دوجو فعالیت می کرد. همه چشم امیدها ، خصوصا بعد از مرگ اویاما به او بود.او واقعا زحمات بسیاری را در آموزش و ارتقا سطح آموزشی خارجیان نیز کشیده بود.
مسابقات جهانی اپن 3 روز انجام گرفت که ماتسویی روز آخر برابر پاتریک گودلاگ ، مبارزی اهل ترینیداد توباگو قرار گرفته و به راحتی او را شکست می دهد.در دور پنجم نیز هموطنش شینیچی سوتودای 99 کیلویی را هم از پیش رو برداشت.البته طی وقت های اضافه ، آن زمان او 85 کیلو وزن داشت .او در یک چهارم نهایی نیز نیکولاس داکوستا را شکست می دهد.در نیمه نهایی تنها دو ژاپنی به نام های ماتسویی و آکیرا ماسودا و دو خارجی با نام های مایکل مامپسون انگلیسی و اندی هوگ سوئیسی باقی مانده بودند.ماسودا پس از 3 وقت اضافه مقابل اندی هوگ شکست را می پذیرد چیزی که در تاریخ این رقابت ها سابقه نداشت.یک غربی به فینال رسید و ماسودای ژاپنی حذف می گردد.حال اگر ماتسویی شکست می خورد ژاپن دستش از رسیدن به طلا باز می ماند.مبارز دوئل گونه ماتسویی برابر تامپسون انگلیسی بسیار زیبا و تماشایی بود که با پیروزی ماتسویی خاتمه می یابد.مبارزه ای که به زعم یوزوگودا داور مسابقه ، ماتسویی تنها از 70 درصد توانش بهره گرفت و اگر از 100 درصد آمادگی اش استفاده می کرد ، چه بلایی سر تامپسون می آمد؟
امروزه ماتسویی بعنوان تنها جانشین استاد اویاما هدایت و مدیریت سبک کیوکوشین را رد سطح جهانی در دست دارد. او توانسته فدراسیون کیوکوشین را در کشورهای متعددی راه اندازی کرده و مبارزات بسیاری را در رده زنان و مردان برگزار کند.امسال او نیز از مدعوین به جشنواره هنرهای رزمی برسی پاریس می باشد.
1976: آغاز ورزش کاراته کیوکوشین تحت نظر شیگئو کاتو ، مدیر شاخه چیبای شمالی.
1976: اولین حضور در اردوی تابستای هنبو دوجو و آشنایی با اویاما.
1977: کسب کمربند سیار دان یک با 10 مبارزه.
1980 : کسب دوازدهمین قهرمانی مسابقات اپن ژاپن.
1981 : پذیرفته شدن بعنوان عضو ثابت هنبو دوجو. تمرین با اشخاص سرشناس همچون : ناکامورا ، کیجی ساپنی ، کوایچی کاواباتا.
1981: سیزدهمین قهرمانی مسابقات اپن ژاپن.
1981: کسب دان 2 با 20 مبارزه.
1982: چهاردهمین قهرمانی مسابقات اپن ژاپن.
1984 : کسب سومین قهرمانی مسابقات اپن جهانی.
1985: کسب دان 3 با 30 مبارزه .
1986 : کسب تجربه مبارزات 100 نفره .
1986: هجدهمین قهرمانی مسابقات اپن ژاپن.
1987: کسب چهارمین قهرمانی مسابقات اپن جهانی.
1989: کسب دان 4 با 40 مبارزه .
1993: کسب دان 5 با 50 مبارزه .
